Świadkowie J. strikes back!

Dziś rano, o nieludzkiej godzinie (10.40!), obudził mnie dźwięk domofonu. Pomyślałem, że to listonosz, zerwałem się więc i pobiegłem otworzyć. Nie zdziwiłem się jednak jakoś szczególnie, kiedy na klatce usłyszałem za to znajomy już głos pani Jadzi. Przyszła do mnie, tym razem z jakimś facetem, straszliwie sapiąc (kilka pięter robi swoje..) i stwierdzając pół-żartem, że będę miał zdrowe serce wchodząc codziennie po tych schodach.

Nie obyło się niestety bez krótkiego wykładu, a raczej lektury fragmentu z gazetki, którą mi pani Jadzia specjalnie przyniosła (Ateizm w natarciu?). Otóż jakiś czeski (sic!) fizyk uwierzył w Prawdę! Miał to być przykład tego, że nawet nie byle jaki umysł ją przyjmuje. Brzmiało to wszystko groteskowo, bo tym samym sugerowało, że dla ludzi „prostych”, bez wykształcenia, wiara jest łatwiej przyswajalna a zatem wiąże się z naiwnością… 

nie bardzo rozumiem tę okładkę. ale jest ZŁA

Zostałem też zaproszony na jakiś zjazd czy coś w tym stylu. Bardzo podobał mi się sprytny argument, że dla kulturoznawcy to na pewno bardzo ciekawe. Na pewno, na szczęście nie dla każdego. Wykręciłem się sesją. Wygląda jednak na to, że pani Jadzia będzie teraz krążyć wokół mojej okolicy…

Na swój sposób podziwiam ich, bo w tym swoim szaleństwie są naprawdę konsekwentni. To nie jest czysta hipokryzja, jak u większości tzw. wierzących – oni naprawdę tę nieszczęsną Biblię czytają, znają i stosują się do jej zaleceń (oczywiście w swojej interpretacji). Poza tym odnoszę wrażenie, że naprawdę wierzą w to, że gdyby wszyscy zostali świadkami Jehowy, świat byłby miejscem wiekuistego szczęścia. I robią coś w tym kierunku, a to chyba godne pochwały.